Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

nuptam esse viro

  • 1 nubo

    nūbo, nūpsī, nūptum, ere (Stamm NUB, wov. auch nubes), I) tr. bedecken, verhüllen, iubet, ut totae virgines nubant rosae, Pervig. Ven. 22: quod aqua nubat terram, appellatus est cognominatusque Neptunus, Arnob. 3, 31. – II) intr. sich verhüllen, meton. = sich vermählen, heiraten, von der Frau, weil die Braut bei der Hochzeit mit einem Schleier verhüllt u. so dem Bräutigam übergeben wurde (hingegen vom Manne uxorem ducere), A) eig., mit u. ohne Dat., Cic., Liv. u. Ov.: haec cotidie viro nubit, sie heiratet alle Tage, scherzh. v. einer Buhldirne, Plaut.: alio (= aliam in domum) nubere, Plaut.: foras nubere, Tert.: nubere in familiam clarissimam, Cic.: ut in quam cuique feminae convenisset domum nuberet, Liv.: nuptam esse cum alqo od. alci, mit jmd. verheiratet sein, Cic.: ebenso ut una apud duos nupta esset, Gell.: ire nuptum, heiraten wollen, Plaut.: filiam alci nuptum dare, Ter., Nep. u.a. (s. Drak. Liv. 1, 49, 9): alqam nuptum locare, Ter., od. collocare, Caes., verheiraten: a parentibus nuptum mitti, Sall. fr. – dah. Partiz. nūptus, a, um, verheiratet, vermählt, filia, Cic.: mulier, Liv., u. subst. nūpta, ae, f., die Ehefrau, Gattin, nova n., s. novusno. I, A: n. pudica, Liv. u. Ov.: n. Iovis, Ov.: nupta est an vidua? Plaut.: u. subst. nūbendae, ārum, f. etwa die Heiratsfähigen, anni nubendis legitimi, Soran. p. 131, 13. – u. nupta verba, unzüchtige (die Mädchen nicht aussprechen dürfen), Plaut. fr. bei Fest. 170 (b), 24. – B) übtr.: 1) vom Manne: a) übh.: nupsit posterius dotatae vetulae, Pompon. com. fr.: Pontificem Max. rursus nubere nefas est, Tert.: dignae (coniuges), quibus Minyae nuberent, Val. Max.: neque nubent neque nubentur, Vulg.: nubat et nubatur ille, qui in sudore faciei comedit panem suum, Hieron.: viri nupti, Varro fr. – b) insbes.: α) scherzh., von dem der Frau untertänigen Manne, uxori nubere nolo meae, ich will nicht die Frau meiner Frau sein, Mart. 8, 12, 2. – β) von Päderastie, Mart., Lampr. u.a. – 2) von Weinstöcken, an Bäume gebunden werden, sich mit ihnen gleichs. vermählen, Manil. u. Plin.

    lateinisch-deutsches > nubo

  • 2 nubo

    nūbo, nūpsī, nūptum, ere (Stamm NUB, wov. auch nubes), I) tr. bedecken, verhüllen, iubet, ut totae virgines nubant rosae, Pervig. Ven. 22: quod aqua nubat terram, appellatus est cognominatusque Neptunus, Arnob. 3, 31. – II) intr. sich verhüllen, meton. = sich vermählen, heiraten, von der Frau, weil die Braut bei der Hochzeit mit einem Schleier verhüllt u. so dem Bräutigam übergeben wurde (hingegen vom Manne uxorem ducere), A) eig., mit u. ohne Dat., Cic., Liv. u. Ov.: haec cotidie viro nubit, sie heiratet alle Tage, scherzh. v. einer Buhldirne, Plaut.: alio (= aliam in domum) nubere, Plaut.: foras nubere, Tert.: nubere in familiam clarissimam, Cic.: ut in quam cuique feminae convenisset domum nuberet, Liv.: nuptam esse cum alqo od. alci, mit jmd. verheiratet sein, Cic.: ebenso ut una apud duos nupta esset, Gell.: ire nuptum, heiraten wollen, Plaut.: filiam alci nuptum dare, Ter., Nep. u.a. (s. Drak. Liv. 1, 49, 9): alqam nuptum locare, Ter., od. collocare, Caes., verheiraten: a parentibus nuptum mitti, Sall. fr. – dah. Partiz. nūptus, a, um, verheiratet, vermählt, filia, Cic.: mulier, Liv., u. subst. nūpta, ae, f., die Ehefrau, Gattin, nova n., s. novus no. I, A: n. pudica, Liv. u. Ov.: n. Iovis, Ov.: nupta est an vidua? Plaut.: u. subst. nūbendae, ārum, f. etwa die Heiratsfähigen, anni nubendis legitimi, Soran. p. 131, 13. – u. nupta verba,
    ————
    unzüchtige (die Mädchen nicht aussprechen dürfen), Plaut. fr. bei Fest. 170 (b), 24. – B) übtr.: 1) vom Manne: a) übh.: nupsit posterius dotatae vetulae, Pompon. com. fr.: Pontificem Max. rursus nubere nefas est, Tert.: dignae (coniuges), quibus Minyae nuberent, Val. Max.: neque nubent neque nubentur, Vulg.: nubat et nubatur ille, qui in sudore faciei comedit panem suum, Hieron.: viri nupti, Varro fr. – b) insbes.: α) scherzh., von dem der Frau untertänigen Manne, uxori nubere nolo meae, ich will nicht die Frau meiner Frau sein, Mart. 8, 12, 2. – β) von Päderastie, Mart., Lampr. u.a. – 2) von Weinstöcken, an Bäume gebunden werden, sich mit ihnen gleichs. vermählen, Manil. u. Plin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > nubo

  • 3 nubo

    nūbo, psi, ptum, 3, v. a. and n. (acc. to Prisc. p. 789 P., the ancients used the construction nubere aliquem; hence part. pass.: nuptus, a, um; v. fin.) [root in Sanscr. nabhas; Germ. Nebei; Gr. nephos, nephelê; Lat.: nubes, nebula, nimbus; cf. numphê], to cover, veil.
    I.
    In gen. (very rare):

    jubet ut udae virgines nubant rosae. Auct. Pervig. Ven. 22: quod aqua nubat terram,

    Arn. 3, 118.—
    II.
    In partic., of a bride: alicui, to cover, veil herself for the bridegroom, i. e. to be married to him; to marry, wed (class. and freq.); constr. with dat. or absol.: nuptam esse; also with cum; post-class. also with apud:

    quo illae nubent divites Dotatae?

    Plaut. Aul. 3, 5, 15:

    virgo nupsit ei, cui Caecilia nupta fuerat,

    Cic. Div. 1, 46, 104:

    deam homini nubere, Aug. Civ. Dei, 4, 27: locuples quae nupsit avaro,

    Juv. 6, 141; 591:

    regis Parthorum filius, quocum esset nupta regis Armeniorum soror,

    Cic. Fam. 15, 3, 1:

    Amphitruo... Quicum Alcumenast nupta,

    Plaut. Am. prol. 99:

    dum cum illo nupta eris,

    id. As. 5, 2, 20:

    cum in familiam clarissimam nupsisses,

    Cic. Cael. 14, 34:

    in familiae luctum,

    id. Clu. 66, 188:

    ut una apud duos nupta esset,

    Gell. 1, 23, 8:

    si qua voles apte nubere, nube pari,

    Ov. H. 9, 32:

    posse ipsam Liviam statuere nubendum post Drusum,

    Tac. A. 4, 40:

    tu nube atque tace,

    Juv. 2, 61.—In the sup.:

    nam quo dedisti nuptum, abire nolumus,

    Plaut. Stich. 1, 2, 83; cf.:

    uxor, invita quae ad virum nuptum datur,

    id. ib. 1, 2, 85:

    Mamilio filiam nuptum dat,

    Liv. 1, 49:

    ultro nuptum ire,

    Plaut. Cas. prol. 86:

    nuptum locare virginem,

    Ter. Phorm. 5, 1, 25:

    propinquas suas nuptum in alias civitates collocāsse,

    Caes. B. G. 1, 18: nuptum mitti, Sall. Fragm. ap. Arus. Mess.— Impers. pass.:

    cujusmodi hic cum famā facile nubitur,

    Plaut. Pers. 3, 1, 58: praestruxit, hic quidem nubi, ubi sit et mori, Tert. c. Marc. 4, 38.— Pers.:

    neque nubent neque nubentur,

    Vulg. Matt. 22, 30. —
    B.
    Transf.
    1.
    Of a man, to marry, be married ( poet. and in post-class. prose):

    pontificem maximum rursus nubere nefas est,

    Tert. ad Uxor. 1, 7:

    nec filii sine consensu patrum rite et jure nubent,

    id. ib. 2, 11; Hier. Ep. 22, n. 19; Vulg. Luc. 20, 34: viri nupti, Varr. ap. Non. 480. 3.—So, comically, of a man who is ruled by his wife, Non. 143, 24 sq.:

    uxorem quare locupletem ducere nolim, Quaeritis? uxori nubere nolo meae,

    will not be my wife's wife, Mart. 8, 12, 2.—Also of unnatural vice:

    nubit amicus, Nec multos adhibet,

    Juv. 2, 134; Mart. 12, 42; Lampr. Heliog. 10; Cod. Just. 9, 9, 31.—
    2.
    In mal. part.:

    haec cotidie viro nubit,

    Plaut. Cist. 1, 1, 45; cf. id. Cas. 2, 8, 45 sqq.; Mart. 1, 24, 4.—
    3.
    Of plants, to be wedded, i. e. tied to others:

    vites in Campano agro populis nubunt,

    Plin. 14, 1, 3, § 10:

    et te, Bacche, tuos nubentem junget ad ulmos,

    Manil. 5, 238:

    populus alba vitibus nupta,

    Plin. 18, 28, 68, § 266.—Hence, nuptus, a, um, P. a., married, wedded:

    ex quā hic est puer et nupta jam filia,

    Cic. Sest. 3, 6.— Subst.: nūpta, ae, f., a married woman, bride, wife:

    nova nupta,

    Ter. Ad. 4, 7, 33; Juv. 2, 120:

    pudica,

    Liv. 3, 45, 6; Ov. F. 2, 794:

    nupta virum timeat,

    id. A. A. 3, 613; Tac. G. 18; Sen. Contr. 3, 21, 9; Juv. 6, 269; 3, 45.—Comically, in the masc.:

    novus nuptus, of a man married in jest as a woman to another man,

    Plaut. Cas. 5, 1, 6 (cited in Prisc. p. 789 P.).— Transf.: nupta verba, which should not be spoken by the unmarried, Paul. ex Fest. p. 170 Müll.

    Lewis & Short latin dictionary > nubo

См. также в других словарях:

  • NUPTIAE — a nubendo, quod nova Nupta seu Sponsa flammeô obnupta seu obvelata ad Sponsum olim deducebatur, Alias Matrimonium, Coniugium etc. erat viri et mulieris coniunctio legitima, vitae societatem continens, Ioh. Rosin. Antiqq. Rom. l. 9. c. 3. Quod… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ARAUSIO — Urbs, Episcopatus et Principatus Galliae, in Provincia a Rhodano milliari, et Avenione 3. circiter milliaribus distat. Varia a Veteribus nomina sortita est, Arausio Cavarum, vel secundanorum, Arausica Civitas, et Arausionensis urbs, quô nomine a… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ANNULI — originis incertae; fabulae illorum vetustatem a rupe Caucatea repetunt et Promethei vincula eo detorquent. Troianis certe temporibus usum Annuli fuisse ignoratum, Plinius affirmat, hâc ratione ductus, quod Homerus eorum nullam fecerit mentionem,… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»